80 lerin başından beri Fenerbahçe'min maçlarını elimden geldiğince takip etmeye deyim yerindeyse tribün kovalamaya çalışırım. Sadece futbol değil basketboldu voleyboldu ne varsa. Onca yıl bir çok saygı duruşuna canlı olarak şahit oldum, düne kadar benim için en unutulmaz olanı spor sergide yaşadığımdı. Tiyatro sanatçısı kuzucuklarının Adile teyzesi vefat etmiş bir nesil çocuk olanların hayatından bir parça kopup gitmişti. Sanırım bir yada iki gün sonra efesle spor sergide lig liderini belirlemek için maça çıktık.Adile Naşit spor adamı olmadığı için saygı duruşu düşünülmemiş tahminen takımlar ısınırlarken birden Adile için saygı duruşu diye bağırmaya başlandı. Oyuncular önce ısınmaya devam etselerde tüm tribün dakikalarca bu isteklerini yineleyince onlarda orta yuvarlakta toplandılar ve saygı duruşunu gerçekleştirdik.
Manisa maçındaysa benim için ikinci unutulmaz olanı gerçekleşti Özhan başkan için saygı duruşu çağrısı yapıldı, hepimiz ayağa kalkarak bir dakikalığına sessizliğe bürünmek üzereydik ki birden tribünden bir alkış sesi koptu sağıma soluma baktım herkes alkışlıyordu. Oysa kimse böyle yapacağız falan da dememişti anlık bir tepkiydi ve alkışlar saygı duruşu sona erinceye kadar devam etti. Yenildikleri maçtan sonra ezeli rakibinin başkanını tebrik edecek olgunlukta ve centilmenlikte biri de, böyle uğurlanmalıydı o ezeli rakibinin taraftarlarınca.
Tekrar Allah sana gani gani rahmet eylesin centilmen başkan
fotoğraf için www.fenerbahceliyiz.biz e teşekkürler
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder